De wilde ganzen en trekvogels mesten zichzelf vol vooraleer ze de lange tocht aanvangen. De mens heeft toegekeken, geïmiteerd en de praktijk overdreven.
Ondanks de praktijk van de bewoners van de Elzas of van Zuidwest frankrijk, blijft de Foie Gras Egyptisch. De dwangmatige voeding van vogels wordt in de fresco's van een dodenstad in de omgeving van Memphis uitgebeeld, en gedateerd op 2400 jaar voor Christus. De Egyptenaren voederden de dieren met gebraden graan. Tot in de Romeinse tijd, zo blijkt het, diende het dwangmatig voederen slechts voor het aanmaken van dierlijke olie, brandstof voor lampen en bewaarmiddelen... en niet om de lever te koken. De Joden benutten het vet als vervangmiddel voor boter en smout, twee door hun geloof verboden produkten. Zij waren de ware stichters van het dwangmatige voederen van ganzen.
Het proeven van de lever zou begonnen zijn tijdens het Romeinse Keizerrijk. Ganzen en gevogelte voederde men overvoedig met gedroogde vijgen, "Ficatum" in het Latijn, wat trouwens de oorsprong van het woord "Foie" verklaart. De praktijk van het dwangmatig voederen voor het vet, en voor de lever heeft zich tot heden ten dage herhaald. Maar tot de ontdekking van Amerika heeft men dit gedaan met vijgen en graan, hoofdzakelijk met vochtige tarwe. Na de ontdekking van Amerika, met maïs.
In de 17de eeuw ontstonden receptenboeken met betrekking tot Foie Gras: Foie Gras in het net, aan een spies, in schalen….
Vandaag is Frankrijk de voornaamste producent ter wereld van Foie Gras (74% in 2004). De productieregio's zijn: in het zuidwesten van Frankrijk: de Landes, de Atlantische Pyreneeën, Gers, Dordogne. Minder in de Elzas. Hoofdzakelijk wordt Foie Gras van eenden vervaardigd. Elk jaar voert Frankrijk voor 160 miljoen euro Foie Gras uit. De belangrijkste afnemers zijn, in volgorde : Spanje, België, Japan en Zwitserland.
De nationale trots van Frankrijk, het land van Foie Gras te zijn, wordt voorbijgestreefd door een sterk economisch belang. Daarom verklaart de wet van 5 januari 2006 dat "Foie Gras" deel uitmaakt van het beschermde Franse culturele en gastromische patrimonium.
